پزشکی کودکان یا طب اطفال (به انگلیسی: Pediatrics) از شاخه‌های اصلی پزشکی است که با عناوین دیگری همچون بیماریهای کودکان، طب کودکان و پزشکی کودکان نیز شناخته می‌شود.
آموزش پزشکی کودکان در ایران برای اولین بار در دانشگاه تهران با تشکیل گروه کودکان به همت دکتر محمد قریب آغاز شد. این گروه اولین گروه آموزشی کودکان در سطح دانشگاه‌های کشور می‌باشد که از دهه ۱۳۲۰ تشکیل شده و فعالیتهای آموزشی و پژوهشی خود را در سطح دوره عمومی پزشکی آغاز نموده‌است.
آموزش تخصصی رشته کودکان از سال ۱۳۴۸ با تأسیس اولین بیمارستان تخصصی کودکان (مرکز طبی کودکان) در تهران آغاز شد و اولین گروه فارغ التحصیلان رشته تخصصی کودکان در سال ۱۳۵۰ فارغ‌التحصیل شدند. ازسال ۱۳۵۵ آموزش فوق تخصصی رشته کودکان در بیمارستان مرکز طبی کودکان در رشته بیماریهای کلیه کودکان آغاز شد که با وقوع انقلاب اسلامی برای چند سال متوقف و مجدداً از سال ۱۳۶۵ آغاز گردید.
متخصصان اطفال با ارائه مراقبت‌های جسمی، روحی و عاطفی به بیماران خود، با سلامتی نوزادان، کودکان و نوجوانان سروکار دارند. آن‌ها آزمایش‌های تشخیصی را برای به دست آوردن اطلاعات مربوط به وضعیت پزشکی بیمار انجام می‌دهند و برای درمان بیماری‌ها، اختلالات و آسیب‌ها، معالجه و دارو و واکسیناسیون را انجام می‌دهند. آن‌ها همچنین کودکانی را که دچار آسیب‌های جزئی، مشکلات حاد و مزمن سلامت و رشد فیزیولوژیکی و روانی و مشکلات تکاملی هستند، درمان می‌کنند.